Wie ben ik?

Hallo! 

Mijn naam is Lindi Stevens, ik ben 23 jaar en in januari 2020 ben ik gestart met Stal Zuideinde.

 

Mijn passie voor de paarden is al vroeg begonnen. Toen ik vier jaar was zat ik voor het eerst op een pony, een schimmel genaamd Laverton Freda. Zonder zadel reed ik rondjes door de wei terwijl mijn moeder de pony vasthield, ik had dan altijd een lach van oor tot oor.

 

Omdat ik toen nog te jong was, besloten mijn ouders dat ik op 6-jarige leeftijd eindelijk mocht beginnen aan de echte manegelessen. Toen begon het paardenmeisje in mij zich helemaal te ontwikkelen! Elke week op de woensdagmiddag paardrijles in voormalig Manege Rijmaaran te Schoonoord. En als er onderlinge wedstrijden georganiseerd werden stond ik te popelen om daaraan deel te nemen.

Ik voor het eerst op Laverton terwijl mam haar vasthield
Droppie
Droppie en ik op bosrit
San Caprice
San Caprice en ik tijdens de Aa en Hunze Cup

 

 

 

Al snel had ik een verzorgpony gevonden, een moorkop Shetlander genaamd Droppie. Bijna dagelijks ging ik op mijn fietsje naar Droppie om hem te poetsen, te knuffelen en om zijn stal te ‘mesten’. Met hem zijn vele ritjes door het bos gemaakt en daar genoot ik samen met mijn moeder volop van!

 

 

Net voordat ik tien jaar werd kochten we onze eerste eigen pony, een schitterende bruine Welsh-NWR genaamd San Caprice. Van deze pony heb ik echt leren rijden, want het was absoluut niet de makkelijkste… Ook deed ik met Caprice mijn wedstrijdervaring op in zowel de dressuur, het springen als de cross. Tevens deed ik mee aan het L 6-tal team van rijvereniging Exloo en werden we twee keer afgevaardigd naar de Hippiade in Ermelo.

Een paar jaar later kwam mijn droompony op het pad, waarmee ik vele wedstrijden gewonnen heb. Waaronder Drents Kampioen dressuur klasse L1 en Winnaar IICH Groningen klasse L1 / L2. Ongeveer elk weekend had ik wedstrijd en ik trainde minstens drie keer per week onder professionele begeleiding. Ook ben ik samen met Caspar geselecteerd geweest voor het JSP (Jeugd Stimuleringsplan) en namen we deel aan het HTC (Hippisch Talenten Centrum). Uiteindelijk heb ik Caspar doorgereden tot en met de klasse M1 en waren we druk aan het trainen op Z-niveau.

Helaas werd het voor mij te druk om deze intensieve sport (en alles eromheen) te combineren met mijn studie. Daarom besloot ik in 2017 te stoppen met de wedstrijdsport. Inmiddels heb ik de mbo-opleiding Travel & Hospitality met succes afgerond en heb ik ook de Bachelor hbo-opleiding Bedrijfskunde weten te behalen!

Caspar en ik tijdens IICH-Groningen 2015

Nadat ik in 2017 besloot te stoppen met de wedstrijdsport, miste ik de paarden toch wel heel erg en begon het bij mij alweer snel te kriebelen. Aangezien mijn affiniteit met de Welsh pony lang geleden begonnen is en het altijd een wens was om ooit een eigen Welsh pony te hebben, besloot ik op zoek te gaan naar een mooie Welsh pony. Het moest wel een merrie zijn, zodat ik ermee naar de hengst zou kunnen. Niet veel later in 2019 kocht ik mijn eerste eigen Welsh pony en daarna is het balletje in de wereld van Welsh pony’s gaan rollen…

 

Op dit moment lopen er tien Welsh pony’s rond op Stal Zuideinde en één Spaans rijpaard die ik dressuurmatig rijd. Naast het fokken met Welsh pony’s hou ik mij ook bezig met het beleren van jonge pony’s en doe dit met veel plezier en geduld. Inmiddels heb ik zelf al vele pony’s zadelmak gemaakt, die worden nu gereden door jonge ruitertjes!

Talachddu Pearly
Lebrijana LXXXIX
Samorens Sonate